Μια ζωή στη θάλασσα, γεννήθηκε στον Πειραιά το 1944. Ο ίδιος θυμάται στην ιστοσελίδα της Κολυμβητικής Ομοσπονδίας, την ιστορία της ζωής του: «Σε ηλικία 11 ετών, πήγα με τους φίλους μου και γραφτήκαμε στον Εθνικό. Εκεί έμεινα μέχρι τα 15 μου. Τότε αποτραβήχτηκα λόγω οικογενειακών καταστάσεων και σπουδών, καθώς μπήκα σε μια σχολή μηχανικών. Πρόλαβα όμως και νίκησα σε κούρσες στα 50μ. ύπτιο παίδων. Ξεκίνησα νωρίς τον εργασιακό μου βίο, μηχανικός στο εμπορικό ναυτικό. Πάντα όμως όταν έβρισκα την ευκαιρία, κολυμπούσα. Παράλληλα, στη Γαλλία κυρίως αλλά και σε άλλες χώρες στο εξωτερικό όπου έζησα πολλά χρόνια, έκανα ποδήλατο και έτρεχα. Ειδικά από το 1984 που ήμουν μηχανικός σε κότερα, έβρισκα πάντα χρόνο για τον αθλητισμό».

Ο Βαγγέλης Μπρούζος, επέστρεψε στη χώρα το 2006: «Μου έλειπε πολύ η Ελλάδα», λέει με μια γλυκιά μελαγχολία. Συνέχισε να εργάζεται ως τεχνικός σύμβουλος σε εταιρία με κότερα, αλλά σταδιακά όλο και αύξανε τις επισκέψεις στην πισίνα: «Δεν ξέχασα ποτέ και τη θάλασσα- συνεχίζει. Ακόμα και στις ημέρες μας, συμμετέχω σε αγώνες στην ανοιχτή θάλασσα. Στις Σπέτσες, στο Οίτυλο, στην Επίδαυρο. Γράφτηκα στον ΩΚΕΑΝΟ, και κάνω συστηματική δουλειά. Και όταν τον περασμένο Νοέμβριο έμαθα ότι θα διεξαχθούν αγώνες masters στη Λάρισα, άρχισα να προετοιμάζομαι. Τότε δεν κατάφερα να λάβω μέρος. Τώρα όμως κολύμπησα κανονικά στα 400 και 800μ. ελεύθερο».

Έχει δημιουργήσει οκογένεια και απολαμβάνει τα δυο του εγγόνια που όμως «Δεν βλέπω να ακολουθούν τα βήματα μου. Λέω σε όλους όμως να κάνουν αθλητισμό, είναι υγεία. Ό,τι και να ακολουθούν στην ζωή τους, να βρίσκουν χρόνο για ένα άθλημα. Εγώ, ψηφίζω κολύμβηση. Και δεν πρόκειται να την εγκαταλείψω...».