«Είναι η μεγαλύτερη επιτυχία της καριέρας μου, ένας παγκόσμιος τίτλος, που γίνεται ακόμα σπουδαιότερος επειδή γίνομαι ο πρώτος επίσημος παγκόσμιος πρωταθλητής που έχει υπάρξει στο άθλημα. Θα μείνει για πάντα γραμμένο στην ιστορία του παρκούρ ότι το πρώτο χρυσό μετάλλιο το κέρδισε η Ελλάδα στο Τόκιο, με τον Δημήτρη Κυρσανίδη», τόνισε μετά το κατόρθωμά του ο Έλληνας πρωταθλητής και συμπλήρωσε:
«Αυτή η νίκη γίνεται ακόμα σημαντικότερη για μένα, για τον τρόπο που ήρθε και τις δυσκολίες που είχαν προηγηθεί. Είχα χάσει πάνω από ενάμιση χρόνο λόγω τραυματισμού, ακόμα και στον τελευταίο αγώνα μου τον Σεπτέμβριο του 2021 ήμουν ανέτοιμος και σκεφτόμουν μην χτυπήσω.
Τώρα, όμως, ήμουν επιτέλους σε θέση να αγωνιστώ όπως μπορώ. Δεν ήταν καθόλου εύκολο το να επιστρέψω από έναν τόσο σοβαρό τραυματισμό και μάλιστα στα 27 μου, ενώ οι περισσότεροι από τους άλλους διαγωνιζόμενους είναι 17 και 18 ετών. Έχει ξεχωριστή αξία αυτή η νίκη και γι’ αυτό συγκινήθηκα όσο ποτέ άλλοτε. Ένιωσα να φεύγει από μέσα μου όλη η πίεση, η επιθυμία να τα κάνω όλα σωστά, να μην τραυματιστώ ξανά και να επιστρέψω στο άθλημα όπως πρέπει».
Παράλληλα, ο 27χρονος πρωταθλητής έκανε τη δική του, ξεχωριστή αφιέρωση:
«Αυτή η νίκη είναι πάνω απ’ όλα αφιερωμένη στον Θεό, από τον οποίο πάντοτε λάμβανα βοήθεια αλλά αυτή τη φορά ήταν μεγαλύτερη από ποτέ. Επίσης, θέλω να την αφιερώσω στην σύζυγό μου Αλεξάνδρα, επειδή στα περίπου τριάμισι χρόνια που είμαστε μαζί δεν με είχε δει νικητή σε κάποια διοργάνωση. Με πέτυχε σε δύσκολες φάσεις αγωνιστικά, με κορωνοϊό και τραυματισμούς, αλλά εδώ τα πράγματα ήταν διαφορετικά και θέλω να της προσφέρω αυτή την επιτυχία μου».
Ο Δημήτρης Κυρσανίδης δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει όλους τους ανθρώπους που, ο καθένας με τον τρόπο του, βοήθησαν ώστε να επανέλθει στους αγώνες και μάλιστα με τρόπο θριαμβευτικό:
«Θέλω να ευχαριστήσω την οικογένειά μου και τους φίλους μου, που με στήριξαν πάρα πολύ και με βοήθησαν στην προπόνησή μου σε όλο αυτό το διάστημα. Επιπλέον, τον Ολυμπιονίκη της ενόργανης γυμναστικής Βασίλη Τσολακίδη, ο οποίος ήταν δίπλα μου όσο περισσότερο γίνεται και μου βρήκε άμεσα έναν γιατρό για τους αστραγάλους μου, μόλις το χρειάστηκα. Ένα τεράστιο “ευχαριστώ” στον γιατρό μας, τον ορθοπεδικό Στέλιο Καπετανάκη, καθώς και στο φυσικοθεραπευτήριο “Corpus Therapy”. Χωρίς αυτούς, δεν ξέρω πώς θα ήταν τα πόδια μου για να συμμετάσχω σ’ αυτόν τον αγώνα.
Ευχαριστώ και όλο τον κόσμο που με ακολουθεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όλους εκείνους που παρακολούθησαν την προσπάθειά μου, έζησαν τον αγώνα μου και χάρηκαν μαζί μου.
Επίσης, ένα πολύ μεγάλο “ευχαριστώ” στην Ε.Γ.Ο. και στον Πρόεδρο κ. Σταθόπουλο, που τον ένιωσα δίπλα μου. Ήταν εκεί από την αρχή και με στήριξε με αυτά που μου είπε πριν από την αναχώρησή μας για το Τόκιο.
Και όπως ανέφερα και πριν, ευχαριστώ τον Θεό, επειδή μετά από όσα χρόνια, έπειτα από όσα πέρασα και έτσι όπως έχει αλλάξει το άθλημά μας, δεν περίμενα ότι θα ζούσα όλο αυτό και ότι θα επέστρεφα στην κορυφή. Και όμως, έγινε πραγματικότητα».