Στην περίπτωση του Κωνσταντίνου Κωστόπουλου ισχύει κάτι εντελώς διαφορετικό. Ο 44χρονος προπονητής της επιτραπέζιας αντισφαίρισης βρίσκεται από τα μέσα Μαρτίου για δουλειά στο νησιωτικό κράτος και ως ομοσπονδιακός με 6μηνη σύμβαση δοκιμάζει την πρόκληση να εξελίξει αθλητές κι αθλήτριες από τις νεαρές ηλικίες, αλλά και τη μεγάλη κατηγορία. Οι Κοινοπολιτειακοί Αγώνες νέων του Αυγούστου είναι ο βασικός στόχος και ο Κωστόπουλος είναι πολύ ευχαριστημένος από την προσπάθεια και τη συνεργασία. Υπάρχουν όμως και αντικειμενικές δυσκολίες, ενώ προέκυψαν και απρόοπτα. Από την αρχή του μήνα η κυβέρνηση έχει επιβάλλει lockdown λόγω έξαρσης του κορωνοϊού, ενώ και ο ίδιος ο πρώην διεθνής αθλητής διαγνώστηκε με τον νέο ιό και μόλις πριν από τέσσερις ημέρες βγήκε από την προσωπική καραντίνα. Γενικά δε, οι ώρες δεν περνούν εύκολα στις Μαλδίβες αν δεν δουλεύεις ή δεν κάνεις διακοπές... Από το διαμέρισμά του στο Χουλχουμάλε ο κόουτς μίλησε για όλα χτες, τη μέρα της ονομαστικής του εορτής στην ιστοσελίδα της Ε.Φ.Ο.Επ.Α.
Κατ’ αρχάς αναφέρθηκε στη σημερινή κατάσταση με την αγωνιστική απραξία. «Μετά από ένα ικανό διάστημα προπονήσεων αποφασίσαμε με την ομοσπονδία να κάνουμε φιλικούς αγώνες μεταξύ αθλητών της χώρας. Ήταν για ένα τριήμερο στα τέλη Απριλίου. Από υγειονομικής άποψης όμως, δεν πήγαν καλά και αργότερα παρουσιάστηκαν κρούσματα κορωνοϊού σε πολλά από τα άτομα που ήταν εκεί. Έτσι, εμφάνισα συμπτώματα κι εγώ. Παράλληλα, εκείνο το διάστημα παρατηρήθηκε μία αύξηση σε κρούσματα covid-19 στη χώρα κι έτσι η κυβέρνηση αποφάσισε να επιβάλλει καραντίνα. Από τη 1 Μαΐου υπάρχει απαγόρευση κυκλοφορίας από τις 4 το απόγευμα μέχρι τις 4 το πρωί, καθώς εδώ η μέρα για τον κόσμο αρχίζει στις 5 με τις πρώτες προσευχές. Τα σχολεία είναι κλειστά, τα εστιατόρια και τα μαγαζιά παραμένουν ανοιχτά μεν, αλλά δεν μπορείς να παραμείνεις εκεί, παίρνεις αυτό που θες και φεύγεις».
Ο Κωστόπουλος έζησε τη δική του μικρή «περιπέτεια» με τον ιό, δεν τον πέρασε χαλαρά. «Να σημειώσω πρώτα ότι είχα υψηλό πυρετό, ο οποίος για 7-8 μέρες δεν έπεφτε με τίποτα. Ούτε με παυσίπονο. Είχα λίγο βήχα, είχα χάσει τη γεύση και την όσφρησή μου. Ό,τι χρειαζόμουν με φάρμακα, φαγητό, μου τα έφερναν στο σπίτι, καθώς απαγορευόταν να βγω. Σταδιακά συνήλθα και μετά από δύο βδομάδες καραντίνας μπορώ από την Τρίτη να βγαίνω ξανά από το σπίτι και πηγαίνω στο σούπερ μάρκετ. Το καλό είναι ότι δεν επηρέασε το κομμάτι της εργασίας αυτό, αφού υπάρχει γενική καραντίνα κι έτσι κι αλλιώς δεν κάναμε προπονήσεις. Σε διαφορετική περίπτωση θα ήθελα διάστημα επαναπροσαρμογής. Τώρα απλά νιώθω ακόμη λίγη κούραση, ο γιατρός μού είπε να μην κάνω πολλά και σε 20 μέρες θα υποβληθώ σε νέες εξετάσεις να δουν που βρίσκομαι. Η ζέστη τουλάχιστον δεν είναι πολύ έντονη, η θερμοκρασία αυτόν τον καιρό βρίσκεται σταθερά στους 32 βαθμούς».
Ο μέχρι πρότινος ομοσπονδιακός προπονητής της Ε.Φ.Ο.Επ.Α. αναφέρει τις πρώτες του εντυπώσεις από τη δουλειά στις Μαλδίβες, αλλά περιγράφει και την αλλαγή, που υποχρεώθηκε να κάνει στο προπονητικό πρόγραμμα στην περίοδο με το ραμαζάνι. «Είμαι πολύ ευχαριστημένος από τα παιδιά κι από τη συνεργασία. Απαιτείται χρόνος βέβαια, για να συνηθίσω τους αθλητές κι αυτοί να μάθουν εμένα, αλλά όταν κατάλαβαν το σύστημα, που δουλεύω, τις ασκήσεις φυσικής κατάστασης κτλ τους άρεσε και είχαμε βρει καλό ρυθμό. Τώρα τον Μάιο, που μας σταμάτησαν τις προπονήσεις, μένουμε πίσω και θα πρέπει ν’ αρχίσουμε από το μηδέν. Κάνω προπόνηση σε δύο γκρουπ. Ένα των νεαρών με 10-12 παιδιά κι άλλο ένα αργότερα με τους πιο μεγάλους, που είναι 16-18 άτομα. Έχω βοήθεια κι από έναν νεαρό αθλητή, που ήταν πιο ενεργός μέχρι πριν από δύο χρόνια και τώρα θέλει να πάρει τις πρώτες εμπειρίες στο προπονητικό κομμάτι. Δουλεύουμε σε χώρο της ομοσπονδίας με 8 τραπέζια και με δάπεδο τάραφλεξ. Απλά είναι κάπως στριμωγμένα και το υπουργείο Αθλητισμού έχει πει ότι μετά το lockdown θα βοηθήσει οικονομικά ώστε ν’ αρχίσουν εργασίες για κάποιες διορθώσεις. Τώρα η πολιτεία χρησιμοποιεί την αίθουσα σαν κέντρο τεστ covid. Οι Κοινοπολιτειακοί Αγώνες νέων, που είναι να διεξαχθούν εδώ τον Αύγουστο, αποτελούν τον βασικό στόχο. Θα μετάσχουν 7-8 χώρες και οι Μαλδίβες θέλουν να πάνε όσο το δυνατόν καλύτερα και να έχουν διακρίσεις. Πριν δύο χρόνια είχαν πάρει μετάλλια σε ατομικό και ομαδικό. Ελπίζουμε ν’ ανοίξει ξανά η δραστηριότητα στις αρχές Ιουνίου και να μπούμε πάλι την προετοιμασία μας χωρίς να χάσουμε άλλο έδαφος.
Πριν από τα μέσα Απριλίου είχα αναγκαστεί να προσαρμόσω το πρόγραμμα με το ραμαζάνι. Η θρησκευτική μουσουλμανική εορτή νηστείας είχε αρχίσει στις 13 Απριλίου και ολοκληρώθηκε στις 13 Μαΐου. Και οι αθλητές μαζί έπρεπε να τρώνε και να πίνουν μετά τη δύση του ηλίου κι έτσι αρχικά έκανα χαλαρή προπόνηση με τεχνική και σερβίς και μετά τις 6μμ, κι αφού έτρωγαν, έκανα κανονικό πρόγραμμα αρχικά για τους μικρούς κι έπειτα για τους μεγάλους. Αποτέλεσμα να υπάρχουν πολλές μέρες που τελειώναμε μετά τις 12 το βράδυ και γύριζα σπίτι με το λεωφορείο στη 1. Ήταν κουραστικό, αλλά καθημερινά είχαμε πολλή δουλειά. Αντίθετα αν μένεις άπραγος και δεν έχεις αντικείμενο, δεν γεμίζεις τη μέρα σου εδώ, οπότε ήταν πολύ δύσκολη και η περίοδος της καραντίνας μου. Ούτε στην πρωτεύουσα, το Μάλε, ούτε εδώ που είμαι εγώ. Αν δεν πας παραλία δεν έχεις να κάνεις κάτι άλλο. Το διαμέρισμά μου είναι στο καινούργιο κομμάτι της πόλης, που ονομάζεται Χουλχουμάλε. Στην προπόνηση πάω ή με το λεωφορείο ή με το καραβάκι και τα δύο είναι κάπου 20 λεπτά».
Η επιτραπέζια αντισφαίριση είναι ελάχιστα ανεπτυγμένη στις Μαλδίβες και δεν είναι απλό να γίνουν βήματα προόδου. «Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν κάποιοι καλοί παίκτες εδώ και είναι ευχάριστο, που έχουν διάθεση να προσαρμοστούν σε κάτι καινούργιο. Είχαν και τα προηγούμενα χρόνια ξένους προπονητές κι όταν αυτοί αλλάζουν συχνά είναι δύσκολο να προσαρμοστούν οι αθλητές. Οι συνθήκες είναι ιδιαίτερες γιατί δίνουν λίγους αγώνες, οι παίκτες γενικά δεν είναι πολλοί και παίζουν συνέχεια μεταξύ τους. Οι προπονητές επίσης, δεν κάθονται στον πάγκο για να δώσουν οδηγίες γιατί στους περισσότερους αγώνες οι καλοί παίκτες της χώρας παίζουν μεταξύ τους. Σχηματίζονται ομάδες, έχουν πρωτάθλημα, όμως κατά βάση το άθλημα λειτουργεί σε ατομική βάση. Δεν υπάρχουν σύλλογοι και είναι δύσκολο ν’ αναπτυχθεί το ανταγωνιστικό κομμάτι. Θέλουν να προχωρήσουν σε κάποια πράγματα, αλλά υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες. Για παράδειγμα δεν υπάρχει γη για να χτίσουν. Τώρα έχουν στο πλάνο να δημιουργήσουν αθλητικό κέντρο αποκλειστικά για το πινγκ πονγκ. Θέλουν να ξεκινήσει μέσα στο 2021 και μέχρι τότε πρέπει να στριμώχνονται σε μικρή αίθουσα».