Το σκηνικό είχε στηθεί από νωρίς. Ένας διάδρομος, ένας πήχης και το στρώμα στο τέλος του διαδρόμου προδιέθεταν για όσα θα ακολουθήσουν. Πλήθος κόσμου, δεν περνούσε απλά και έριχνε κλεφτές ματιές, όπως μπορεί να συμβαίνει σε πολλά σκηνικά που στήνονται κατά καιρούς στο κέντρο της Αθήνας, αλλά κάθονταν στις ειδικά διαμορφωμένες κερκίδες που έμοιαζαν λίγες για να χωρέσουν όλον τον κόσμο. Τα κινητά είχαν πάρει φωτιά για να αποθανατίσουν τις στιγμές, τις προσπάθειες των αθλητριών, την ένταση στη εκκίνηση της προσπάθειας, την πτήση στους αιθέρες και την ικανοποίηση της επιτυχίας.

Μικρά παιδιά ρωτούσαν να μάθουν για το άθλημα αλλά και τις αθλήτριες που έβλεπαν και οι μεγαλύτεροι εξηγούσαν αυτό που διαδραματιζόταν μπροστά τους. "Δεν έχει σημασία το ύψος του αθλητή, πιο σημαντική είναι η τεχνική" ακουγόταν από την μια πλευρά, για να έρθει η αγνή απάντηση, μέσω μιας περισσότερο ρητορικής διαπίστωσης παρά μιας ερώτησης που αναζητούσε απάντηση, "πιο μεγάλη σημασία δεν έχει η προσπάθεια μαμά και όχι το αποτέλεσμα;".

Ναι αυτή είναι η αξία του αθλητισμού. Να σε μάθει να αγωνίζεσαι, να προσπαθείς, να μην τα παρατάς και να συνεχίζεις όσες φορές και αν πέσεις κάτω. Ο αθλητισμός είναι υγεία και μια διαδρομή που όλοι οφείλουν στους εαυτούς τους να ακολουθήσουν.    

Πρωταγωνίστρια, εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου η Κατερίνα Στεφανίδη, που για σχεδόν μια ώρα αφότου ολοκληρώθηκε ο αγώνας και με το χαμόγελο πάντα στα χείλη, υπέγραφε αυτόγραφα, έβγαζε φωτογραφίες και απαντούσε στις ερωτήσεις όλων. Τελευταίες άφησε αυτές των δημοσιογράφων (μεταξύ μας, καλά μας έκανε...) στους οποίους έφτασε αφού είχε ήδη ξεστηθεί το σκηνικό και ενώ την περίμεναν οι δικοί της άνθρωποι για μια κοινωνική υποχρέωση που είχαν.

Υ.Γ. 22:05 και η Κατερίνα Στεφανίδη ακόμα δεν είχε φύγει από την πλατεία Συντάγματος και ο αγώνας είχε ολοκληρωθεί από τις 20:45.