Κάθε άλμα της και ρεκόρ ολοκληρώνοντας τον αγώνα με 4,80 που αποτελεί την καλύτερη μέχρι τώρα επίδοση στην Ευρώπη και φυσικά ρεκόρ αγώνων. Η Παγκόσμια πρωταθλήτρια του Λονδίνου δοκίμασε και στα 4,92 θέλοντας να κάνει πανελλήνιο ρεκόρ, μπορεί να μην το πέρασε αυτή τη φορά αλλά δεν αργεί η στιγμή καθώς όπως δήλωσε στο sportstories.gr λίγο μετά τον αγώνα της βρίσκεται στην καλύτερη κατάσταση της καριέρας της και το 2018 μπορεί να είναι η χρονιά που θα ξεπεράσει ακόμα και τα 5 μέτρα.

«Είμαι σε πάρα πολύ πολύ κατάσταση, ίσως καλύτερα από ποτέ σωματικά και νομίζω ότι μπορεί να έρθουν και φέτος τα 5 μέτρα. Το επι κοντώ όμως δεν είναι μόνο σωματικό αγώνισμα και γιαυτό πρέπει να πάμε σιγά σιγά. Εδώ ήρθα για να κάνω 4,80. Αυτός ήταν ο στόχος μου και γιαυτό και βγήκε. Αν είχα έρθει να κάνω 4,92 ίσως και να είχα περάσει και αυτό το ύψος. Γιαυτό πιστεύω ότι πρέπει να πάνε αργά αργά τα πράγματα , να χτίσουμε σιγά σιγά ψυχολογία και να αρχίσω να είμαι πάλι σταθερή. Ειδικά πηγαίνοντας στο πανευρωπαϊκό. Όπως γνωρίζεις αυτό που μετράει για εμένα είναι τα μετάλλια, αυτά σε κάνουν μεγάλη αθλήτρια, όχι οι επιδόσεις σε τυχαίους αγώνες. Τα 5 μέτρα ίσως έρθουν, ίσως και δεν έρθουν ποτέ, για μένα σημασία έχει η σταθερότητα κοντά σε αυτά τα ύψη.

Μπήκα με μεγάλη αυτοπεποίθηση στον αγώνα. Το έχω πει, είμαι καλά, έχει πάει πολύ καλά η προπόνηση. Το είπα και πριν τη Φιλοθέη, απλά εκεί δεν μας βγήκε. Η Φιλοθέη ήταν ένα ξεκίνημα για το 4,80 που ήρθε εδώ στο Σύνταγμα και για ότι θα έρθει στους επόμενους αγώνες. Η αλήθεια είναι ότι επειδή ήταν πολύ καλός και γρήγορος ο διάδρομος, φτάσαμε πολύ γρήγορα σε πολύ μεγάλα κοντάρια όπου άρχισα λίγο να έχω και μια ανησυχία στο τέλος, στο 4,92, όχι τόσο με το ύψος όσο με το κοντάρι με το οποίο βρέθηκα. Πιστεύω όταν πάμε σε κανονικό έδαφος θα πάμε σε νορμάλ κοντάρια όπως ήμασταν πέρυσι που αισθάνομαι πιο άνετα. Πιστεύω θα βγει κάποια στιγμή. Εγώ αισθανόμουν καλά και πιο πολύ ήταν αυτό που έλεγα του Μιτς, δεν με νοιάζει πόσο θα πηδούσα και αν θα κέρδιζα αλλά με ένοιαζε να αισθανθώ ότι ξανακάνω επί κοντώ. Εδώ αισθάνθηκα ότι ενώθηκα με το κοντάρι».  

Πως είναι να αγωνίζεσαι τόσο κοντά στον κόσμο;
«Για να είμαι ειλικρινής θα ήθελα να είναι ακόμα πιο κοντά ο κόσμος και το είπα και στον πρόεδρο, του χρόνου να φέρουμε πιο κοντά τις κερκίδες. Ήταν πάρα πολύ ωραία, μια πολύ όμορφη εμπειρία. Φέτος και ο διάδρομος είχε στηθεί πολύ καλύτερα για εμάς τους αθλητές, με μεγαλύτερη υποστήριξη από κάτω. Ήρθε και πάρα πολύς κόσμος. Εγώ αγωνίστηκα εδώ ξανά το 2016 και πέρυσι ήρθα και παρακολούθησα».

Αυτή η σταθερότητα που δείχνει η Κατερίνα Στεφανίδη όλα αυτά τα χρόνια, έχει σαν αποτέλεσμα όλο και περισσότερα παιδιά να θέλουν να ασχοληθούν και με το επι κοντώ αλλά και με τον αθλητισμό γενικότερα.
«Ακριβώς, Τα παιδιά βλέπουν εμάς, γιατί δεν είμαι μόνο εγώ, είναι και η Νικόλ η Κυριακοπούλου, ο Κώστας ο Φιλιππίδης, ο Μανώλης ο Καραλής και άλλα παιδιά και στο επι κοντώ αλλά και σε άλλα αγωνίσματα αλλά και σε άλλα αθλήματα. Ο αθλητισμός δίνει μαθήματα ζωής. Και πρωταθλητής να μην γίνεις δημιουργείς μια οικογένεια, με τους συναθλητές σου, με τον προπονητή σου. Ακόμα και σε ατομικά αγωνίσματα, όπως το δικό μας, εμείς έχουμε πάρα πολύ καλές σχέσεις όλες μεταξύ μας οι κοπέλες και πραγματικά δημιουργείς μια οικογένεια. Από κει και πέρα, γνωρίζω ότι πολλά παιδάκια πάνε σε συλλόγους και ζητάνε να κάνουν επί κοντώ και για εμάς αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Σημαίνει πάρα πολλά».