Συνέντευξη: Κυριάκος Μελλίδης
Βίντεο: Θωμάς Βασιλάκης
Πίσω από το επίθετο Πλευρίτου, έχει χτιστεί τα τελευταία χρόνια μια ιστορία σπάνια. Για τον ίδιο τον φίλαθλο κόσμο είναι εξαιρετικά σπάνιες οι περιπτώσεις που μπορεί να ανακαλέσει από το παρελθόν, όπου τρεις αδερφές αγωνιζόντουσαν ταυτόχρονα και πρωταγωνιστούσαν σε διεθνές και διασυλλογικό επίπεδο. Στο βαθμό που το κάνουν οι συγκεκριμένες και με τον τρόπο που το πράττουν (μαζί σχεδόν σε όλες τις βαθμίδες επί πολλά χρόνια) αποτελούν μοναδική περίπτωση.
Το sportstories.gr είχε την χαρά και την τιμή να συναντήσει τις δύο μικρότερες εξ’ αυτών, την Ελευθερία και την Βάσω, συζητώντας μαζί τους για την πρόσφατη εμπειρία του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Νέων Γυναικών στον Βόλο και την τεράστια διάκρισή τους (αργυρό μετάλλιο), με την οποία οι δύο αδερφές έκλεισαν τον λαμπρό κύκλο τους στις μικρές εθνικές ομάδες. Οι νεαρές διεθνείς πολίστριες μας μίλησαν για τη ζωή τους στον χώρο του πόλο σε συνδυασμό με τις σπουδές τους, αναφέρθηκαν στην ομάδα τους τον Ολυμπιακό και έδωσαν το δικό τους στίγμα για το μυστικό της επιτυχίας ενός νεαρού παίκτη, που θέλει να γίνει πρωταθλητής!
Τον λόγο πήρε πρώτη η μεγαλύτερη εκ των δύο, με την Ελευθερία να αναφέρεται στην εμπειρία της διοργάνωσης στον Βόλο, υμνώντας το φίλαθλο κοινό:
«Μπορώ να πω ότι δυστυχώς ή ευτυχώς βγήκαμε δεύτερες στον κόσμο, με το αργυρό μετάλλιο πάντα να αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση, αφού όταν φτάνεις στον τελικό θέλεις να πάρεις εσύ το χρυσό και η ήττα σου αφήνει μια πικρία. Δουλέψαμε πάρα πολύ σκληρά και αυτό το Παγκόσμιο θα μας μείνει αξέχαστο, όχι μόνο λόγω διάκρισης και σημασίας, αφού για εμάς τις δυο είναι η τελευταία μεγάλη διοργάνωση στις μικρές Εθνικές ομάδες, αλλά και για τον φανταστικό κόσμο που βρέθηκε δίπλα μας στον Βόλο και ειδικά στα τελευταία ματς μας βοήθησε πάρα πολύ για να πετύχουμε. Η παρουσία των φιλάθλων μας άφησε αισθήματα πραγματικά μοναδικά. Άνθρωποι γεμάτοι ενέργεια και ενθουσιασμό, κάτι που το περνούσαν σε εμάς μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Στην καριέρα μου μέχρι στιγμής δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο σε αυτές τις κατηγορίες. Ελπίζουμε κάποια στιγμή όλες οι κοπέλες να έχουμε την ευτυχία να το ξανανιώσουμε όλο αυτό.»
Πως βλέπει η Ελευθερία με τα μάτια της το ελληνικό πόλο σήμερα και πως θα ήθελε αυτό να είναι;
Ελ. Πλευρίτου: «Έχουμε χτίσει μια παράδοση πλέον στον χώρο του πόλο ως Ελλάδα, με πάρα πολύ μεγάλες και σημαντικές επιτυχίες σε όλες τις κατηγορίες. Αυτό σημαίνει πως αξίζει περισσότερη προβολή και προσοχή από τον κόσμο και αυτό θα θέλαμε να δούμε και εμείς. Μιλάμε για ένα άθλημα πολύ εντυπωσιακό και δύσκολο κατά την προσωπική μου άποψη. Φίλοι μας πολλές φορές, που βλέπουν πρώτη φορά από κοντά πόλο, μας λένε πόσο όμορφο είναι και αναρωτιούνται γιατί δεν έχει την απήχηση και την τηλεθέαση ενδεχομένως που του αξίζει!»
Πόσο δύσκολο είναι για ένα κορίτσι να μπαίνει σε ένα τόσο απαιτητικό άθλημα, να εξελίσσεται πολύ γρήγορα και να φτάνει από μικρή ηλικία σε υψηλό επίπεδο;
Β. Πλευρίτου: «Κάθε άθλημα έχει τις δικές του δυσκολίες. Για να πετύχεις σε αυτό, αρκεί να το θελήσεις. Με την θέληση και το πείσμα, την προπόνηση και τη σκληρή δουλειά θα μπορέσεις να φτάσεις εκεί που θες. Χρειάζεται τεράστιες θυσίες και επιμονή σίγουρα!»
Η ομάδα σας, ο Ολυμπιακός, πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε στην εξέλιξή σας μέχρι σήμερα;
Ελ. Πλευρίτου: «Όταν ήρθαμε από την Θεσσαλονίκη όλες μαζί οι αδερφές για τον Ολυμπιακό, ο σύλλογος μας βοήθησε πάρα πολύ. Σκεφτόμαστε το ξεκίνημα τότε και το τώρα και βλέπουμε πόσα έχουμε καταφέρει. Όλοι οι προπονητές που είχαμε στις Εθνικές και στην ομάδα μας, μας έχουν δώσει πολλά και μας έχουν κάνει να έχουμε φτάσει ως εδώ, πετυχαίνοντας σημαντικά πράγματα και μεγάλες διακρίσεις σε Ελλάδα και Ευρώπη.»
Σε μικρή ηλικία φύγατε οικογενειακώς από την πόλη που μεγαλώσατε για την Αθήνα, ώστε να παίξετε και οι τρεις αδερφές πόλο στον Ολυμπιακό. Ήταν μια μεγάλη και δύσκολη απόφαση.
Β. Πλευρίτου: «Στην αρχή όλο αυτό ήταν όντως πάρα πολύ δύσκολο. Ήμασταν μικρές και αφήσαμε πίσω φίλους, συμμαθητές. Αλλά εξοικειωθήκαμε σιγά σιγά. Αποδεικνυόταν με τον καιρό πως πράξαμε πολύ σωστά που κάναμε το μεγάλο βήμα. Βλέπουμε το τώρα, το τι έχουμε πετύχει, και καταλαβαίνουμε πως δεν κάναμε μια... τρύπα στο νερό αλλάζοντας ζωή. Πάνω απ’ όλα ευγνωμονούμε τους γονείς μας για όλο αυτό. Για την πραγματικά μεγάλη θυσία που έκαναν για τα παιδιά τους. Άφησαν πίσω τα πάντα για να πετύχουμε εμείς όσα έχουμε πετύχει σήμερα και το έκαναν όταν έπρεπε να το κάνουν για εμάς!
Το μήνυμα που θέλουμε να περάσουμε σε όποια παιδιά και οικογένειες βρεθούν στην ίδια θέση, είναι πως αν πραγματικά το θέλουν πολύ και έχουν τη δυνατότητα, να τολμήσουν, γιατί έτσι θα πετύχουν και θα είναι υπερήφανοι για την επιλογή τους!»
Στην Ελλάδα το πόλο ακόμη και σε επίπεδο πρωταθλητισμού δεν εξασφαλίζει τα μεγάλα συμβόλαια που υπάρχουν σε κάποια άλλα σπορ. Αυτό σημαίνει πως η πλειοψηφία των αθλητών επιβάλλεται να κάνει και άλλα πράγματα παράλληλα για να ζει. Στην περίπτωσή σας είναι οι σπουδές. Μπορεί ένας αθλητής να συνδυάσει με απόλυτη επιτυχία και τα δύο;
Ελ. Πλευρίτου: «Το παρόν μας είναι το πόλο και οι σπουδές. Το μέλλον μας αφότου σταματήσει (λόγω ηλικίας κάποια στιγμή) το πόλο, θα είναι το αντικείμενο που σπουδάζουμε. Είναι πολύ δύσκολο σίγουρα να συνδυάζεις και τα δύο τώρα. Τον ελεύθερό σου χρόνο από τις προπονήσεις και τους αγώνες, τον αφιερώνεις στο πανεπιστήμιο και το διάβασμα, ώστε να μη μείνεις πίσω εκεί. Ο καθένας φυσικά βάζει τις δικές τους προτεραιότητες και πορεύεται βάσει αυτού, έχοντας έναν προγραμματισμό στη ζωή του.»
Είναι πραγματικότητα πως το μέσο παιδί που ασχολείται με τον υγρό στίβο και τα «μικρά σπορ» στην Ελλάδα, ακόμη και όταν κάνει πρωταθλητισμό, αποφασίζει να τα παρατήσει νωρίς και να επικεντρωθεί στη δουλειά ή τις σπουδές του.
Β. Πλευρίτου: «Μιλώντας επί προσωπικού, δε θα παρατούσα ποτέ πιστεύω το πόλο για να κάνω κάτι που δεν το θέλω όσο αυτό. Όπως είπε και η Ελευθερία, ο κάθε άνθρωπος βάζει τις δικές του προτεραιότητες στη ζωή του. Κάποιος μπορεί να πιστεύει πως ακόμη και σε μικρή ηλικία, όσα είχε να κερδίσει τα κέρδισε και τότε είναι που τα παρατάει όλα και επικεντρώνεται σε κάτι άλλο. Ίσως και από ανάγκη πολλές φορές. Ένα χαρακτηριστικό του πρωταθλητισμού είναι πως όταν πετυχαίνεις κάτι, θέλεις πάντα να πετύχεις και κάτι παραπάνω. Να φτάσεις όσο ψηλότερα γίνεται και να μείνεις στην κορυφή όταν βρεθείς εκεί, που είναι το δυσκολότερο όλων!»
Ποιοι είναι εκείνοι στους οποίους θα θέλατε να πείτε ένα ξεχωριστό «ευχαριστώ» για όσα σας έχουν προσφέρει μέχρι στιγμής στην πορεία σας στον χώρο;
«Πρώτα απ’ όλα να ευχαριστήσουμε τους γονείς μας, που όπως προαναφέραμε μας στήριξαν στα πάντα για να φτάσουμε ως εδώ και οι τρεις αδερφές. Έπειτα, τους προπονητές μας, τις συμπαίκτριές μας, τα σωματεία και την ομοσπονδία, που μας στάθηκαν όλα αυτά τα χρόνια και μας βοηθούν ακόμη όσο περισσότερο μπορούν ώστε να εξελισσόμαστε. Αλλά να τονίσουμε, τέλος, για ακόμη μια φορά την ευγνωμοσύνη μας προς τον κόσμο του Βόλου και τους Έλληνες φιλάθλους για τις μοναδικές στιγμές και την στήριξη που λάβαμε στο πρόσφατο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα!»