Ο Στέφανος Ντούσκος, γιατι περί ου ο λόγος, στα 23 σου μετράει ήδη μια συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες καταλαμβάνονας μάλιστα, με τους συναθλητές του, στο αγώνισμα της ελαφριάς τετράκοπου σκιφ, την 6η θέση, στο Ρίο, το 2016, ενώ έχει κατακτήσει χρυσό μετάλλιο στους Μεσογειακούς αγώνες, ασημένιο μετάλλιο στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα U23, χρυσό και χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα U23.

Ο πρωταθλητής από τα Ιωάννινα, που παράλληλα με τον πρωταθλητισμό, σπουδάζει και στην Ιατρική Ιωαννίνων, σπουδές όμως που αναγκάστηκε να διακόψει για λίγο, μιλάει στο sportstories.gr, για αυτή του την απόφαση, την πορεία του στην κωπηλασία, την "αναγκαστική" αναπροσαρμογή των σχεδίων του λόγω κορωνοϊού, αλλά και το μεγαλύτερο κωπηλατικό του όνειρο.

Ποια είναι η πιο δυνατή συγκίνηση που σου έχει προσφέρει;
Μου έχει προσφέρει πολύ μεγάλες και πολλές συγκινήσεις σε Παγκόσμια, Πανευρωπαϊκά, Πανελλήνια πρωταθλήματα με αποκορύφωση τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Ρίο 2016. Το γεγονός ότι θα πηγαίναμε στους Ολυμπιακούς αγώνες ήταν ένα άπιαστο όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Επειδή ήμασταν μια βάρκα η οποία πήγε τελευταία στιγμή στο Ρίο (λόγω αποκλεισμού των Ρώσων) είχαμε πολύ λίγο χρόνο να «βρεθούμε» σαν πλήρωμα. Υπό αυτές τις συνθήκες το ότι καταφέραμε να μπούμε στον μεγάλο τελικό της κορυφαίας αθλητικής διοργάνωσης του πλανήτη για εμένα ήταν η μεγαλύτερη μου συγκίνηση μέχρι στιγμής.

Ποια είναι η πιο δύσκολη στιγμή μέχρι τώρα;
Η πιο δύσκολη μου στιγμή ήταν το 2013 όταν για πρώτη φορά θα αγωνιζόμουν με την εθνική ομάδα στο πρώτο μου Παγκόσμιο πρωτάθλημα εφήβων. Τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα ονειρευόμουν γιατί ένα μήνα πριν το Παγκόσμιο πρωτάθλημα αρρώστησα και έχασα το Παγκόσμιο αλλά και το Βαλκανικό  πρωτάθλημα που ακολουθούσε. Ήταν μια από τις χειρότερες μου αλλά και πιο δύσκολες στιγμές που έχω περάσει.

Έχεις αγωνιστεί και στην πόλη σου κατακτώντας μάλιστα και μετάλλιο. Πως θα περιέγραφες αυτές τις στιγμές;
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά για έναν αθλητή κατά την γνώμη μου να αγωνίζεται μέσα στην χώρα του και ειδικότερα στην πόλη του. Όταν βλέπεις όλους τους φίλους σου, την οικογένεια σου, τους προπονητές σου αλλά και όλους τους Έλληνες να ζητωκραυγάζουν και να σε χειροκροτούν ανεξαρτήτως αποτελέσματος νιώθεις τόση υπερηφάνεια και δύναμη για να δώσεις ότι καλύτερο έχεις στον αγώνα που σε περιμένει. Θεωρώ ότι έκανα ότι καλύτερο μπορούσα στον αγώνα και θα είχα καλύτερο αποτέλεσμα αν εκείνη την μέρα δεν ξύπναγα με 38 πυρετό. Παρόλα αυτά είμαι ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα που είχα δεδομένων των συνθηκών.

Στη μέχρι τώρα πορεία σου ποια είναι τα λόγια εκείνα και η συμβουλή που έχει χαραχθεί στο μυαλό σου και ακολουθείς πιστά;
Αυτό που με έχει κρατήσει μέχρι τώρα και συνεχίζω είναι μετά από μια ήττα, ή κούραση, ή απογοήτευση να ξανασηκώνομαι και να προσπαθώ γιατί η επιμονή και η υπομονή είναι, εν τέλει, αυτές που θα επιφέρουν την νίκη. Αυτή είναι η συμβουλή που με έχει βοηθήσει να είμαι ακόμη εδώ.

Αγωνιζόμενος και σε σκιφ και σε πλήρωμα, ποια είναι τα συν και τα πλην που έχει το καθένα; 
Το να είσαι σε ένα πλήρωμα με άλλους μαζί και σωματικά και ψυχικά είναι πιο εύκολο γιατί όταν εσύ τυχαίνει να μην είσαι καλά σε έναν αγώνα, μέσα σε ένα πλήρωμα βοηθιέσαι από τους συναθλητές σου και δεν έχεις εσύ την ευθύνη μιας ήττας εξάλλου το να είσαι με άλλους μαζί είναι πιο εύκολο αγωνιστικά. Το αρνητικό στο πλήρωμα είναι ότι είσαι πιο απροσώπως σαν αθλητής δεν μπορείς να ξεχωρίσεις ανάμεσα στους αθλητές αν είσαι ο καλύτερος σε αντίθεση με το να είσαι μόνος σου. Από την άλλη μεριά όταν είσαι μόνος σε περίπτωση αποτυχίας παίρνεις όλη την ευθύνη εσύ και δεν έχεις το άγχος ότι έφταιξες εσύ αν κάτι κάνεις λάθος ή δεν είσαι καλά εκείνη την στιγμή. Σε περίπτωση επιτυχίας παίρνεις το 100% της νίκης που έχεις πετύχει. Εγώ θα επέλεγα το σκιφ γιατί στηριζόμουν πολλές φορές σε άλλους οι οποίοι έφυγαν από την εθνική ομάδα έτσι αναγκάστηκα αν και δεν ήθελα να κάνω σκιφ γιατί είναι πολύ δύσκολο. Μετά όμως τις επιτυχίες που είχα στο σκιφ αποφάσισα να συνεχίσω εκεί.

 

Μέχρι που μπορεί να φτάσει ο Στέφανος Ντούσκος και ποιο είναι το μεγαλύτερο κωπηλατικό όνειρο;
Το μεγαλύτερο κωπηλατικό όνειρο είναι ένα ολυμπιακό μετάλλιο. Θα μπορούσα να συνεχίσω για πολλά χρόνια ακόμα γιατί έχω πολλά να δώσω σε αυτό το άθλημα αλλά έχω αφήσει στην μέση την σχολή μου την οποία πρέπει κάποια στιγμή να τελειώσω.

Σπουδάζεις στην Ιατρική Ιωαννίνων και αυτό δεν συνδυάζεται εύκολα με τον πρωταθλητισμό. 
Δεν γίνεται να συνδυαστούν αυτά τα δυο γιατί λείπω πολλές μέρες σε κοινόβια με την εθνική ομάδα επομένως έχω παγώσει την σχολή μου για μια χρόνια ακόμα. Όπως είπα και παραπάνω για να κανείς πρωταθλητισμό χρειάζεται να κανείς πολλές θυσίες για να πετύχεις τον στόχο σου. Εδώ είναι το παράπονο μου επειδή έχουν καταργηθεί όλα τα προνόμια των αθλητών και επειδή το άθλημα μου δεν έχει χρηματικές απολαβές όπως άλλα αθλήματα και καμία επαγγελματική αποκατάσταση, αναγκάζομαι να φύγω να τελειώσω την σχολή μου για να έχω μια δουλειά στο μέλλον. Αυτό συμβαίνει δυστυχώς με τους περισσότερες αθλητές στην Ελλάδα.  

 

Η επίσημη ιστοσελίδα της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Κωπηλασίας σε ανέδειξε ως το αστέρι του Μήνα για τον Μάρτιο του 2020. Πόσο σε ‘’φορτώνει’’ αυτό για το μέλλον και τις προσδοκίες που δημιουργούνται;
Ήταν ένας τίτλος που μου δόθηκε αυτήν την χρονιά και με χαροποιεί ιδιαίτερα. Σίγουρα περιμένουν από εμένα ότι θα έχω και άλλες επιτυχίες στο μέλλον άλλα όπως σας είπα και παραπάνω εάν η πολιτεία δεν μας βοηθήσει δεν ξέρω αν θα μπορέσω να συνεχίσω.

Τι θα συμβούλευες εσύ τα πιο νέα παιδιά σε σχέση με τον αθλητισμό αλλά και τον πρωταθλητισμό;
Συμβουλεύω όλους τους ανθρώπους να ασχολούνται με τον αθλητισμό γιατί ο αθλητισμός είναι υγεία, διώχνει το άγχος κλπ. Τώρα όσο αφορά τον πρωταθλητισμό είναι δύσκολο πράγμα γιατί θα πρέπει να θυσιάσουν πολύτιμο χρόνο με φίλους, οικογένεια και πολλά πράγματα για να πετύχουν τον στόχο τους αλλά αξίζει τον κόπο γιατί έχεις μεγάλη αναγνώριση και κάνεις περήφανη την χώρα σου.

Η χρονιά σταμάτησε απότομα λόγω της πανδημίας. Σε τι κατάσταση σε βρήκε εσένα και πως το αντιμετωπίζεις;
Με στεναχώρησε πάρα πολύ γιατί όλο τον χειμώνα κάνω προπόνηση για να πάρω την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς και ήμουν έτοιμος, τώρα θα πρέπει να περάσει άλλος ένας χρόνος αναμονής. Κάνω προπόνηση κάθε μέρα στο σπίτι μου με τα μηχανήματα που μας έχει παραχωρήσει η εθνική ομάδα μόνο στην Ολυμπιακή Ομάδα (Εργόμετρο, Ποδήλατο) και προσπαθώ όσο μπορώ να συνεχίσω να είμαι στην φυσική κατάσταση  που ήμουν στο προπονητικό κοινόβιο στην Αθήνα. Επειδή διακυβεύεται η υγεία των συνανθρώπων μας η απόφαση όσο και να με στεναχώρησε είναι η σωστή.  

Πως περνάει ο Στέφανος τον ελεύθερο χρόνο του;
Τον ελεύθερο μου χρόνο όταν δεν τραβάω κουπί περνάω χρόνο με την οικογένεια μου. Δεν μπορώ τώρα να βγαίνω με τους φίλους μου επειδή είμαστε σε καραντίνα αλλά παίζω με τον σκύλο μου, ακούω μουσική και διαβάζω διάφορα βιβλία.


Ο Στέφανος εκτός βάρκας:

Αγαπημένος προορισμός στην Ελλάδα: Κέρκυρα
Αγαπημένος προορισμός το εξωτερικό: Ελβετία
Τι καφέ πίνεις: Freddo espresso Μέτριο
Ποδόσφαιρο ή μπάσκετ: Και τα δυο το ίδιο αλλά νομίζω καλύτερα ποδόσφαιρο
Σινεμά ή θέατρο: Σινεμά
Σουβλάκι ή πίτσα: Πίτσα
Βουνό ή θάλασσα: Θάλασσα
Χειμώνας ή καλοκαίρι: Καλοκαίρι
Ελληνική ή ξένη μουσική: Ελληνική και ξένη μουσική αλλά πιο πολύ μ αρέσουν τα ελληνικόλαϊκά τραγουδια